Ik voel me niet gelukkig met wat ik nu doe maar hoe kan ik weten wat ik dan wel moet doen? En als ik het weet, durf ik dan wel de stap te zetten? En waar vind ik de energie om dat allemaal te doen?
Energie is een vreemd beestje. Soms lijken we er te veel van te hebben maar vaker is de energie zoek of het vat leeg.
Bij mijn zoontje van vier lijkt het soms een aan- of uitknop. Energie aan of energie uit. Toen we op vakantie het lumineuze idee hadden gevat om een bergwandeling te maken, leek vooral de uit-knop op te staan. “Mama, mijn voeten doen pijn” of “Papa, wil je me dragen?” En toen waren we nog maar 400 meter ver.
Flow
Maar toen… toen begon het tij te keren. Er kwamen boomstronken die hij moest beklimmen, watervallen waar hij langs moest en trappen die hij moest betreden. Het avontuur was begonnen, en jawel: het energieknopje stond aan. Weg was de vermoeidheid, weg was het zeuren. De wandeling was boeiend geworden en hij had energie op overschot om deze op volle kracht in te zetten. Aan het eind was er zelfs ruimte om nog een laatste heuvel te beklimmen én een sprintje in te zetten naar de speeltuin.
Naast de lichte irritatie die ik voelde bij de eerste 400 meter, was ik vooral ook trots op hem. Ik vond het ook een mooi voorbeeld van wat ze in Nederland de ‘kwispelmodus’ noemen. Dat is het moment dat je helemaal opgaat in je activiteit: je voelt je gelukkig, voelt geen vermoeidheid en lijkt de tijd te vergeten. Luk De Wulf benoemt dit als je flow of het moment dat je je talent helemaal kan inzetten en beleven. Je doet waar je goed in bent en dat doet je goed. Het geeft je energie. Je gaat er als het ware van kwispelen.
Hart, hoofd en handen
Voor mij begon het tij te keren toen ik ontdekte dat ik graag mensen coach. Ik begon me hier meer en meer in bij te scholen, zette dit waar ik kon in op mijn werk en richtte er zelfs een eigen praktijk voor op. Ik had als het ware mijn Sprankel of kwispelmodus gevonden.
In mijn praktijk merk ik dat vele mensen nog worstelen met dit kwispelen. Ze merken dat ze dit nog onvoldoende doen in hun huidige bezigheden, hier onvoldoende in gezien worden of geen energie uit halen. Het helpt om hiervoor je hart, hoofd en handen in te zetten (gebaseerd op Remco Claassen). Elke goede beslissing neem je immers met je hart, hoofd en handen: door introspectie (hart), geef je directie (hoofd) aan je leven en kom je tot actie (handen).
- Hart
De eerste stap is ontdekken wat je energie geeft. Wat gaat voor jou vanzelf, waar moet je zelfs geen moeite voor doen? Waar krijg je complimenten voor en sta je ervan te kijken dat anderen dit niet zo doen als jij? En vooral: waar word jij gelukkig van? Wat zou je willen doen (en doe je misschien al) zonder dat je er geld voor moet krijgen, gewoon omdat je het zo graag doet?
Een goede oefening is om hiervoor een dag- of weekboek bij te houden. Observeer jezelf: wanneer vergeet je de tijd of lijkt het vanzelf te gaan? Je kan ook anderen inschakelen: wanneer straal je? Wanneer zien ze je echt helemaal opgaan in wat je doet?
Je kan ook op zoek gaan naar waar je energielek zit of wanneer alle energie uit je lijkt weggezogen te worden. Het is belangrijk om ook dat te weten, maar het kan een valkuil zijn om hier te lang bij stil te staan. Volgens de positieve psychologie loont het meer om te focussen op het positieve dan op het negatieve.
- Hoofd
Na het voelen is het tijd om er even rationeel over na te denken. Dit is het moment van de lijstjes maken en het plannen. Na te focussen op je gevoel kan je verstand er deugd van hebben om te noteren op welke momenten je energie voelt en wat je precies energie geeft. Zo krijg je zicht op je kwispelmodus of op wat je doet sprankelen.
Wat is jouw talent en wanneer zet je dit al in? Kan je dit nog meer inzetten? Kan dit op je werk (jobcrafting) of buiten je werk? Wat zou voor jou ideaal zijn en welke kleine stapjes kan je hierin al zetten?
Ook hier kan de valkuil zijn om erin te blijven steken. Je kan blijven piekeren, alles opnieuw overdenken en alle pro’s en contra’s naar boven laten komen. Dit kan je verlammen waardoor je niet tot actie komt. Een goede maar moeilijke oefening kan zijn om je eigen mission statement te schrijven: Wie ben je en wat wil je bereiken? Wat staat voor jou centraal of met andere woorden: wat is jouw innerlijk kompas.
- Handen
Dit is de fase van het doen – de actie. Je plant en je voert uit.
Wat is er nodig om die kleine stapjes richting jouw kwispelmodus te zetten? Wat ga je concreet doen, wanneer en hoe? Wie moet je hiervoor aanspreken (je partner, je baas, …)? Wat wil je hiermee bereiken en wanneer zal je tevreden zijn?
Ik hoop dat dit je kan helpen om voeling te krijgen met je sprankel, zicht te krijgen op wat je moet doen en er vooral van te genieten. Want eens je je flow hebt gevonden, is het de valkuil om maar te gaan en blijven gaan, zonder stil te staan. Zo moesten we ons energiek baasje tijdens de wandeling ook af en toe eraan herinneren om even te stoppen en te kijken naar het mooie landschap rondom hem. Of zoals ons oudste zoontje zei “Het is niet wie de snelste is, wel wie het meeste geniet”.
Als het voor jou moeilijk is om richting te geven aan je loopbaan of je leven, dan wil ik hier graag bij helpen. Je bent altijd welkom voor een verkennend gesprek.
Tot sprankel!
Nele
Sprankel coaching 