Wabi sabi of hoe je kan omgaan met perfectionisme

Als afscheidscadeau op een vroegere werkplaats kreeg ik ooit een vaas. Het was de perfecte vaas: perfect om snijbloemen in te steken, de perfecte grootte en het paste perfect in ons interieur. Bovendien kreeg ik het van collega’s waar ik ontzag voor had. Ik ging dus heel voorzichtig met de vaas om, bang om ze te breken. Maar kijk, wat ik zo krampachtig wilde vermijden, gebeurde toch: ik struikelde, de vaas viel uit mijn handen en brak in duizend stukken. Ok, misschien waren het geen duizend stukken, maar in mijn beleving leek het wel zo.

Wat jammer dat ik toen het principe van ‘Wabi sabi’ nog niet kende. Wabi sabi is een Japanse levenswijsheid die kan je vertalen als ‘de schoonheid van imperfectie’. Het symbool van wabi sabi is niet voor niets een gebroken vaas. Een gebroken vaas werd in het oude Japan hersteld met goud. De vaas werd waardevoller, net omdat ze gebroken was. De schoonheid van imperfectie, dus.

Imperfect durven zijn

Mijn vaas was niet meer perfect maar ze stond wel symbool voor het hobbelige parcours dat ik tot dan toe had afgelegd. Door de bochten in mijn loopbaan had ik meer zicht op wat ik wel en niet wilde, én kon ik gerichtere keuzes maken. Door imperfect te dúrven zijn, werd ik (levens)wijzer. Brené Brown noemt dit niet voor niets ‘de kracht van kwetsbaarheid’. Of zoals woordkunstenaar Leonard Cohen het ooit zong: “There’s a crack in everything, that’s how the light gets in.’

Af en toe betrap ik er mezelf wel weer op. Dan merk ik dat ik de lat te hoog leg en hemel en aarde beweeg om die lat te bereiken. Het helpt om dan ‘wabi sabi’ tegen mezelf te zeggen om te beseffen dat het allemaal niet zo perfect hoeft te zijn.

Ben je zelf aan het zoeken hoe je met je perfectionisme kan omgaan? Dan kunnen volgende tips je misschien verder helpen:

Af en toe eens ‘foert’ zeggen!

Op zaterdagochtend lees ik graag de krant, inclusief weekendbijlage(s!). Maar intussen moeten we ook naar de winkel en misschien ook de bib en eigenlijk moeten we ook naar het containerpark en de vaatwasmachine moet nog worden leeggemaakt en … Herkenbaar? Dan ken je misschien ook dat gevoel dat je je schuldig voelt als je zit te ontspannen of je opjaagt in de winkel omdat je daarna niet meer kan ontspannen.

Soms helpt het om gewoon foert te zeggen! ‘Foert’ aan de moetjes en ‘ja graag’ aan de magjes. Eventjes ontspannen mag wel eens. Meer nog: het moet zelfs om geruster aan de moetjes te beginnen en de lat daar lager te leggen. Die afwas zal immers niet gaan lopen (jammer genoeg!). Maar doordat jij hebt ontspannen, is die afwasklus daarna misschien veel sneller geklaard én ben jij sneller tevreden.

Gewoon ‘doen’

Een aantal jaren geleden ben ik begonnen met lopen en gek genoeg heb ik daar al heel veel van geleerd. Zo lijkt het vaak bij de eerste meters van een looptocht dat het niet voor die dag zal zijn. Mijn hoofd denkt “Deze keer zal het niet lukken”, maar mijn benen lopen door. Mijn lijf lijkt het moeilijker te hebben om te stoppen met wat ik bezig ben, dan om verder te doen met wat ik al deed. Mijn voeten blijven dus koppig op en neer gaan en voordat ik het goed en wel besef, heb ik al een eerste kilometer gelopen en volgen al gauw de volgende. Mijn lichaam is vaak wijzer dan mijn verstand. Lopen is voor mij dus de ideale manier om met negatieve gedachten om te gaan. Ik merk ze op, begroet ze als een oude vriend, maar laat er me niet door van de wijs brengen. Ik zet door.

Betekent dat dat je ook moet beginnen lopen? Neen, dat niet. Maar ‘gewoon doen’ helpt wel. Niet nadenken, gewoon doen en zien waar je uitkomt. Vertrouwen op jezelf. Vaak levert dat de mooiste loop- en levenstochtjes op.

Spreken de tips je aan maar weet je niet hoe je ze zelf in praktijk kan omzetten? Kom gerust langs voor een verkennend gesprek en dan zoeken we samen hoe jij hierin verdere stappen kan zetten. Want die levenswijsheid zit in jou, je hoeft ze enkel maar aan te spreken.

Tot sprankel!

Nele